جامعه مدنی لوگر:

دولت به رهبری حامد کرزی تا حد زیادی به حق آزادی بیان احترام قایل شد. رسانه‌های زیادی در سیزده سال اخیر آغاز به کار کرده و تندترین انتقادها را به نشانی نهادهای مختلف دولتی، از جمله ارگ ریاست جمهوری مطرح کردند. رسانه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک و تویتر نیز به شهروندان عادی فرصت داد تا حرفای خود را آن‌گونه که می‌خواستند، ابراز کنند. این رسانه‌ها، در کل، به عنوان ابزار نظارتی و همچنین ابزار فشار بر نهادهای دولتی عمل، و تلاش کردند پرده از تخطی‌های حقوق بشری بردارند.

با این حال، افغانستان در زمینه آزادی بیان بهشت نبود. شماری از روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی به دلیل افشاگری‌های‌شان مورد تهدید و خشونت قرار گرفتند. بیشتر محافل رسانه‌ای در افغانستان به این باور هستند که انتقاد از کارکرد حکومت و حلقات بیرون از حکومت، عمدتا تا زمانی قابل تحمل بود که مسایل "سطحی" مطرح می‌شد، اما وقتی افشاگری‌های جدی صورت می‌گرفت، پیامدهای ناخوش‌آیندی برای روزنامه نگاران و فعالان مدنی داشت.
این مسله در بسیاری موارد، باعث خودسانسوری شده و در نهایت منجر شد تا تخطی‌های بزرگ‌تر مسئولان دولتی و غیردولتی، افشاناشده باقی بماند.
همچنین نمونه هایی نیز دیده شد که حکومت آقای کرزی هرچند انتقاد سیاسی را نا دیده می‌گرفت اما در موارد فکری و اندیشه ای، کماکان سخت‌گیر بود و اجازه وارد شدن به حوزه های فکری و فلسفی که جامعه سنتی افغانستان آن را برنمی تافت، بصورت اعلام نشده ای ممنوع بود.

جامعه مدنی لوگر